Psychologia

*******

Co wybaczysz

w imię miłości

Maria Rotkiel

 

Dodano 23.3.2014.

 

 http://www.sympatiaplus.pl/artykul/1162,co-wybaczysz-w-imie-milosci.html

 

Co wybaczysz w imię miłości?

Maria Rotkiel

 

Polub nas na Facebooku!

 

Czy on wybaczy mi zdradę...? Czy ona zapomni o tym, że ją zawiodłem...? Zastanawiasz się, jak wiele jesteśmy w stanie wybaczyć ukochanej osobie - czy jest jakaś granica? Czego absolutnie nie możemy wybaczyć partnerowi? Na te pytania szukaliśmy odpowiedzi razem z Marią Rotkiel, psycholog i psychoterapeutką, opiekunką merytoryczną serwisu SympatiaPlus.pl.

małgorzata_s: Czy mogę wybaczyć zdradę, jeśli mój partner nie jest skruszony, nie prosi o wybaczenie? Bardzo go kocham...

Maria Rotkiel: To rzeczywiście trudna sytuacja. Rozumiem, że jeśli on przepraszałby, pani byłoby łatwiej uwierzyć, że on rozumie, że popełnił błąd, i że to już się nie wydarzy. Zdradę można wybaczyć, tylko najważniejsze jest to, jak będzie wyglądać związek później? Czy temat zdrady i braku zaufania będzie się ciągle pojawiał? Jeśli tak - to pewnie związek tego nie przetrwa.

małgorzata_s: A jeśli kilka razy nadużył alkoholu, ale w tym przypadku przepraszał za swoje zachowanie i obiecywał, że to się nie powtórzy? Wierzyć?

Maria Rotkiel: Jeżeli przeprasza, ale nadal problem się pojawia, np. nadal się upija, to raczej nie wierzyłabym w to, że to już nigdy nie nastąpi. Tutaj nasuwa się pewnie moje pytanie: jeśli nie przeprasza za zdradę - to co to dla niego znaczy? Rozumiem, że w przypadku picia widzi, że jest coś nie tak, a w przypadku zdrady? Porozmawiałabym, zapytała - jak on to rozumie i czy dla niego nie ma tu problemu? Jeśli zobaczy pani, że dla niego to nic wielkiego - to mamy duży problem w związku.

klarnetowkski34: Czy prawdą jest opinia, że jeśli ktoś raz zdradził, będzie zdradzał zawsze?

Maria Rotkiel: Nie, to nie jest reguła. Zdrada może mieć wiele przyczyn i nie zawsze wynika ze słabości charakteru czy złej woli. Czasami to złożenie kilku czynników (kryzys w małżeństwie, problemy w pracy, impreza integracyjna + alkohol), które może się już nie powtórzyć. Jednak oczywiście będzie grupa osób, które regularnie zdradzają partnerów - i w tej grupie są zarówno panowie jak i panie.

Ania31i: Jak żyć w związku, w którym doszło do zdrady? Jak sobie poradzić z tą świadomością, że coś takiego zaszło i jak ponownie zaufać?

Maria Rotkiel: Przede wszystkim dochodzenie do równowagi trwa długo - tego nie da się tak po prostu zapomnieć. Po zdradzie buduje się związek już na trochę innych zasadach - bezgraniczne zaufanie znika, gdy zdradzona kobieta słyszy, że nie jest tą jedyną, w jej głowie pojawia się smutek.

Przede wszystkim warto zrozumieć, co się stało. Jak według partnera do tego doszło i jak on widzi dalej związek? Co on zamierza zrobić, by odbudować do siebie zaufanie? Tutaj to zdradzający partner powinien się starać, by naprawiać związek. Nie chodzi o karanie go, ale o pracę nad odbudową zaufania, związku i intymności. Dla pani to zmaganie się z pytaniem - czy przyszłość z tym mężczyzną jest warta próbowania? Czy mimo wszystko ma on cechy, zalety, o które warto zawalczyć?

Maria Rotkiel: Budowanie związku po zdradzie to decyzja obojga partnerów. Uczciwa decyzja, czy wierzą w związek na tyle, by próbować i jeszcze jedno - taki związek nigdy nie będzie taki sam, jak przed zdradą.

omiomi: Czy jest różnica w zdradzie jednorazowej, okazjonalnej, a zdradzie trwającej rok. Czy to te same zdrady? Jeżeli zdrada trwa tak długo nawiązała się niesamowita więź emocjonalna między kochankami, jak wówczas można wybaczyć? Czy jest sens dalszego życia z tą osobą?

Maria Rotkiel: W pewien sposób, kiedy jest więź, łatwiej zrozumieć taką zdradę albo też trudność zakończenia takiej relacji. To, co jest istotne, to pytanie: co zdrada dla mnie znaczy. To, że w ogóle się wydarzyła, co myślę o przyszłości z tym partnerem. Każdy musi sobie na to pytanie sam odpowiedzieć.

gula55: Jak utrzymać namiętność w związku, jeśli partner niby kocha, ale nie potrafi okazać uczucia? Po 3 latach tracę już cierpliwość, że coś się zmieni ze strony mojego partnera.

Maria Rotkiel: To częsty problem, nad którym pracuję terapeutycznie. Rozumiem, że to problem partnera, a pani z tego powodu cierpi. Proponuję, by partner popracował nad tym z terapeutą lub w terapii par. Gdyby to była praca zespołowa, a nie tylko pani skarżąca się na to, to byłby świetny start dla intymności i bliskości.

VeRoNiQa: To wszystko odnosi sie do zdrady cielesnej. A co jeśli partner jest na etapie rozmów, flirtów internetowych za pomocą, np. kamerek?

Maria Rotkiel: To szuka jakiegoś kontaktu, porozumienia z drugą osobą w sposób "bezpieczny" i często od tego zaczyna się zdrada. Od "niewinnej" fascynacji, która nie jest ograniczana, bo wydaje się "bezpieczna" warto zapytać partnera czego szuka - czy nie dostaje tego w związku? Czy można poprawić obecną relację zamiast nawiązywać nowe znajomości.

gabi2365: Wydaje mi się, że osoba, która została zdradzona, ma potem w pewnym sensie żal do tej drugiej, pomimo tego, że wybaczyła? Nie prawda?

Maria Rotkiel: To znaczy, że nie wybaczyła do końca i wiele razy wybaczenie okazuje się zbyt trudne - żal zaczyna zabijać radość bycia w związku, odbiera satysfakcję i w efekcie niszczy związek. I partner, który zdradził, nie może mieć pretensji, że druga osoba nie jest w stanie tego wybaczyć.

 

Paweł_: Podobno mężczyźni nie lubią, gdy kobieta ich zdradza z takich czysto fizycznych powodów (że ktoś ją dotykał), a wynika to z tego, że ktoś mógł ją zapłodnić i to nie on. Kobieta natomiast z tego względu, że mężczyzna swój wysiłek (czyli pieniądze) traci dla obcej kobiety zamiast dla niej. To prawda?

Maria Rotkiel: To perspektywa ewolucyjna, która nie wyjaśnia bogactwa emocjonalnego. Gdyby iść za tą myślą - mężczyzna nie powinien mieć problemu, jeśli żona zdradza, ale przyjmuje tabletki antykoncepcyjne albo żona nie miałaby nic przeciwko temu, gdyby mąż, który jest bez grosza, zdradzał ją. Tak się nie dzieje i tak emocje nie działają.

Rzeczywiście dla mężczyzn zdrada na ogół dotyczy aspektu fizycznego - jeśli kobieta się zafascynuje kimś, ale nie jest to wcale kontakt fizyczny, np. adorowanie jakiegoś idola - to mężczyzna patrzy na to z przymrużeniem oka. Jednak dla kobiet, jeśli mężczyzna emocjonalnie się zainteresuje kimś - nawet bez fizyczności - to jest to zdrada. Także oglądanie pornografii dla wielu kobiet jest zdradą.

monika246: Jak zaufać następnemu partnerowi po zdradzie byłego partnera? Jak przestać porównywać obecnego partnera z poprzednim zdradzającym, aby utrzymać obecny związek?

« Powrót do strony głównej

ZOBACZ TAKŻE:

Jak zapomnieć i zacząć od nowa?Jak sprawić, by partner bardziej się starał?Dojrzała miłość

 

 

http://www.sympatiaplus.pl/artykul/1360,mezczyzna-w-odwrocie.html

Serwis dla ludzi marzących o poważnym związku

Zaloguj się

 

 http://www.sympatiaplus.pl/artykul/1271,zranilam-jak-wrocic-do-normalnosci-w-zwiazku.html

Serwis dla ludzi marzących o poważnym związku

Zaloguj się

 

Zraniłam – jak wrócić do normalności w związku?

 

W związkach jest wiele sytuacji, w których jeden z partnerów rani drugiego. Czasami są to łagodne rany, które leczą się w ciągu kilku dni, czasami są tak głębokie, że partnerzy nie potrafią lub nie chcą już do siebie wracać. W takich sytuacjach kłopotem jest często uczucie dumy, trudność z wybaczeniem, stałe przypominanie o zdarzeniu lub bardzo silne poczucie winy lub krzywdy.

 

"Jesteśmy małżeństwem od 15 lat. Dwa lata temu wdałam się w romans, zresztą również z żonatym mężczyzną. Mój związek przeżywał kryzys, który ja – zamiast próbować naprawić – przypisałam mężowi. Winiłam go za to, że między nami nie jest już tak jak kiedyś. Gdy poznałam tego drugiego, znów poczułam się kobietą. To trwało kilka miesięcy - do momentu, gdy wszystko się wydało przez moją nieuwagę. Mąż po prostu usłyszał, jak rozmawiam przez telefon.

Zerwałam tamtą znajomość, wyjaśniłam wszystko ze swoim partnerem. Trochę to trwało, ale w końcu mi wybaczył, przynajmniej tak twierdzi. Od jakiegoś czasu nie wracamy już do tamtych wydarzeń, ale ja wciąż czuję, że on o tym myśli, przez co czuję się bardzo winna. On często wpada w zadumę, jest bardziej milczący w domu, choć powróciła między nami pewna czułość i bliskość – ta sprzed romansu.

 

Polub nas na Facebooku!

Może to dziwnie zabrzmi, ale tamta zdrada uzmysłowiła mi, że kocham męża, że szukałam dodatkowych emocji. Próbuję wszystko naprawić, można powiedzieć, że mu nadskakuję, robię niespodzianki, gotuję jego ulubione potrawy. Mimo to widzę, że nie wszystko jest tak, jak powinno. Czuję jakieś napięcie. Może to już tylko złudzenie, że to małżeństwo przetrwa?” Dagmara, 44 l.

Pozorna czułość

Zdarza się, że związek trwa latami właśnie w atmosferze takiego odpokutowywania czegoś, co stało się przed laty. Para uczy się funkcjonować, mając taką kartę przetargową: zrób to dla mnie, ponieważ kiedyś zrobiłeś to i to lub: nie mogę go zostawić, ponieważ kiedyś zrobiłam to i to.

 

Nie jest to dobry związek, a toksyczności takiego związku często nie widać, ponieważ jest tam dużo pozornej czułości i troskliwości. Jednak jest oparty właśnie na poczuciu winy lub krzywdzie i stałym wynagradzaniu czegoś drugiej osobie. Nie ma tu miejsca na partnerstwo - jeden partner zasługuje na opiekę, drugi ma tę opiekę dawać z powodu przeszłości.

 

Jesteś na stronie serwisu Sympatia Plus, który powstał z myślą o osobach szukających stałego, poważnego związku, których intensywny tryb życia nie pozwala na aktywne poszukiwania właściwego partnera.

Nasze profesjonalne metody dobierania w pary ułatwią Ci poznanie tylko tych osób, z którymi masz szansę zbudować wartościową relację.

Na podstawie indywidualnej analizy wyników Twojego testu zarekomendujemy Ci osoby, które będą pasować właśnie do Ciebie.

W Sympatii Plus spotykają się ludzie, którzy szukają trwałego związku, tak jak Ela i Kamil - zobacz ich historię poznania>>

Chcesz odnaleźć osobę, która Cię uszczęśliwi? Załóż konto już teraz!

 

W jaki zatem sposób nie stworzyć takiego wzorca pomimo różnych trudnych wydarzeń w związku?
 
1. Zastanów się, co się stało? Czym była krzywda wyrządzona partnerowi? Spróbuj napisać na kartce tę historię (to zdarzenie) z trzech perspektyw - swojej, partnera i obserwatora (na przykład jakiegoś przyjaciela rodziny, pary - osoby życzliwej wam obojgu).

Powstaną trzy historie, nieco inne, z akcentami na innych elementach. Jak ta krzywda wygląda w każdej z tych historii? Czy są jakieś okoliczności łagodzące pojawiające się w tych perspektywach? To ważne, ponieważ często mamy tendencję do bardzo surowego oceniania siebie lub też bagatelizowania pewnych zachowań. Dlatego warto ocenić swoje działanie z różnych perspektyw.

 

Dla osób pokrzywdzonych często najważniejszą rzeczą jest uznanie ich bólu i krzywdy - to jest pierwszy krok do wybaczania. Nie chodzi tu o kajanie się, ale uczciwe przyznanie, że to, co się stało, było trudne i bolesne dla drugiej strony i pomimo przywiązania, my ją skrzywdziliśmy. Zastanów się, w jaki sposób mógłbyś wyrazić zrozumienie dla tej krzywdy?

 

2. Pokuta - kiedy już dokonałaś oceny krzywdy, pomyśl, jak możesz zrekompensować drugiej osobie to, co się stało. Warto tutaj określić sobie czas i sposób adekwatny do przewinienia - często brak określenia "pokuty" powoduje, że przez lata możemy wynagradzać drugiej osobie to zachowanie, a  nigdy nie będzie ono w 100% wybaczone. Jeśli jest to możliwe, postaraj się omówić to z partnerem, dla niego może to nie być potrzebne, ale dla Ciebie będzie to istotne, by poradzić sobie z poczuciem winy.

 

3. Gdy czas "rekompensaty" dobiegł końca, zastanów się jak się czujesz? Czy nadal czujesz żal i poczucie winy, czy też smutek, że w ogóle do tego doszło? Ostatnią rzeczą tutaj jest zrozumienie i wybaczenie sobie - pamiętaj, że ludzie popełniają błędy, nawet wobec osób najbliższych. To co się stało, było pewnie takim dużym błędem, ale postaraj się wykorzystać tą przeszłość,  by budowała, a nie niszczyła związek.

 

Zastanów się, jak możesz wykorzystać to doświadczenie, by wasz związek stał się lepszy, niż był przed tym zdarzeniem? Jest to możliwe, a twoja większa uważność na potrzeby partnera i świadomość własnych słabości i siły bardzo to ułatwi.

Autor: Maria Rotkiel, opiekunka merytoryczna serwisu doboru partnerskiego SympatiaPlus.pl

Przeczytaj inne porady ekspertki:  

Jak poradzić sobie po odejściu partnera?
Czy najlepszym lekarstwem na nieszczęśliwą miłość, jest kolejna miłość? Jak poradzić sobie po odejściu partnera, ponownie zaufać i otworzyć się na nową znajomość?

 

Życie w toksycznym związku
Jak uwolnić się od toksycznego związku? Czy jest szansa na jego naprawę? Jak znaleźć szczęście u boku partnera i być kochanym?

 

Gorąco w sypialni czy wspólne wartości? – który związek ma szansę na przetrwanie?

 

Czy wspaniałe przeżycie i doznania w sypialni są w stanie sprawić, by związek przetrwał próbę czasu? A może postawić na partnerstwo i zrozumienie? Jak stworzyć związek idealny i zmierzyć, jakie proporcje uczuć sprawią, że nigdy się nie rozstaniecie?

« Powrót do strony głównej

ZOBACZ TAKŻE:

 

Co wybaczysz w imię miłości?Plusy i minusy życia w pojedynkęCzy jestem skazana na samotność?

 

http://www.sympatiaplus.pl/artykul/1162,co-wybaczysz-w-imie-milosci.html

Serwis dla ludzi marzących o poważnym związku

Zaloguj się

 

Mężczyzna w odwrocie

 

Kobiety – temat rzeka. Nigdy nie jesteśmy wobec nich obojętni. Zwracamy na nie uwagę, czy chcemy tego, czy nie. Oceniamy - ba, wręcz taksujemy wzrokiem. No cóż, każdy przyzna - lubimy je, czasami wręcz je uwielbiamy. Ale też coraz częściej obawiamy się ich. Bo wraz z niezależnością i samodzielnością kobiet coraz bardziej czujemy się zagubieni i spychani na margines.

 

Autor: I. Szamow, Facetpo40.pl

Przybywa tych, które – jak się wydaje – nie potrzebują męskiego towarzystwa. Kiedyś pojęcie „stara panna” dyskredytowało kobietę już po przekroczeniu 24. roku życia. Dziś na salonach, w pracy i w domu wiodącą rolę odgrywają zadowolone z życia singielki, i to nawet "dobrze po trzydziestce": samotne (poprawność wymaga dziś użycia innego słowa: nie „samotne”, tylko „same”) i super wyzwolone kobiety.

 

My – niepotrzebni, one – niezbędne

 

Mężczyzna im niepotrzebny, ba – sprawiają wrażenie, że chyba by im przeszkadzał... No, może oprócz tej podstawowej dla różnicy płci (oraz przyszłości Ziemi) sprawy, którą jest prokreacja. Chociaż i tu zdobycze medycyny powoli pozbawiają nas złudzeń, sprowadzając faceta tylko do roli dawcy.

A my, no cóż - jak trafnie zauważyła Wirginia Woolf, kobiety są absolutnie dla nas niezbędne, albowiem stanowią lustro, tło, na którym dopiero możemy ukazać wszystkie nasze ważne cechy prawdziwych facetów.

 

Polub nas na Facebooku!

 

Kiedy patrzymy, jak dobrze bawią się dziewczyny w swoim własnym towarzystwie (co nietrudno zauważyć chociażby w jakimś pubie), jak potrafią dowcipkować na nasz temat, bezlitośnie obgadując i śmiejąc się nam w nos, z jaką nonszalancją potrafią traktować sprawy damsko-męskie, jak swobodnie poczynają sobie bez wsparcia w osobie partnera, czujemy się coraz bardziej głupio. I nie na miejscu.

 

Brak namiętności w związku. Jak ją rozpalić?

Kto tu jest z Wenus?

 

Mężczyźni są z Marsa, a kobiety z Wenus? Diabła tam - zapomnij. My jesteśmy z Ziemi, najbardziej przyziemni ze wszystkich istot. A one? Coraz więcej facetów uważa, że rzadko która z naszych miłych pań jest z Wenus. Większość – chyba z piekła rodem!

- To zbyt drastyczne uogólnienie, ale coś jest na rzeczy – uważa psycholog dr Stefan Gołębiewski. Chodzi o sposób rozumowania, dosyć typowy dla wielu ludzi zagubionych we współczesnym świecie. Zwłaszcza mężczyźni czują się w nim coraz gorzej. Według dr. Gołębiewskiego bierze się to stąd, że współczesny świat poszedł do przodu, a my, ze swoimi poglądami, tradycyjnym wychowaniem, hierarchią wartości, sposobem patrzenia na świat i ludzi, słowem swoją mentalnością pozostaliśmy w tyle. Może jeszcze w czasach jaskiniowych?

 

O ileż wtedy (i przez długie wieki potem!) było prościej: kobieta była od domu, dzieci i… zajmowania się facetem. Mężczyzna był zaś od tego, aby zapewnić domowi stabilizację i utrzymanie. Tak się to ukształtowało od czasów pierwotnych. Żeby upolować kawałek mięsa, trzeba było mieć siłę, waleczność i sporo agresji (czyli testosteronu) w sobie. Żeby zapewnić bezpieczeństwo rodzinie, zgromadzonej przy ognisku w jaskini – tym bardziej. Tylko mężczyzna nadawał się do tej roli, kobieta – słabsza, bezbronna – zdana była niejako z natury na jego opiekę.

 

Wszystkiemu winna cywilizacja

 

Już nie musimy polować na jedzenie – wystarczy mieć pieniądze. Już nie musimy chronić swojego domu – pomaga w tym system prawny oraz, znów, pieniądze. A w zdobywaniu pieniędzy coraz częściej lepsze od nas bywają kobiety. Z istoty słabszej, dzięki postępowi cywilizacji, kobiety stały się konkurencją dla mężczyzn.To działa na nerwy, podważa naszą pewność siebie, zaburza wyniesiony z domu system wartości. I przekłada się na nerwice, naganne zachowania, w najlepszym razie – na fatalne samopoczucie, i to zarówno w pracy, jak i w domu.

 

Mężczyźni coraz częściej po prostu boją się kobiet, uważając, że współczesna płeć piękna po pierwsze: nie jest słaba, a po drugie: wbrew swej naturze nie jest łagodna (patrz – przypisywana immanentnie męskiemu charakterowi agresja), a przy tym, po trzecie j.w.: stanowi dla nich konkurencję. To jest już o krok od dyskryminacji.

 

Historia Eli i Kamila - to wydarzyło się naprawdę

Kto kogo dyskryminuje?

 

Zupełnie inne podejście do zagadnienia na ten sam temat mają kobiety. Agnieszka Graff, znana pisarka, tłumaczka i feministka, uważa, że w naszym społeczeństwie istniała, istnieje oraz, przynajmniej na razie, będzie istniała dyskryminacja kobiet. Przez polityków konserwatystów (w tym również i kobiety) nazywane jest to eufemistycznie „naturalną różnicą płci”.

- Naturalna różnica płci – no dobrze, ale czy to ma znaczyć, że jeżeli kobieta ma aspiracje podparte talentem, pracowitością, wykształceniem, to nie ma prawa wyjść poza kuchnię, dzieci i dom? No nie, drodzy panowie, wybaczcie, traktujcie nas poważnie, a nie z przymrużeniem oka, jako coś gorszego i gorszącego wasze przywykłe do męskiej dominacji ego" - apeluje Agnieszka Graff i podkreśla, że do utrwalenia tego typu stereotypów w naszym ciągle patriarchalnym społeczeństwie przyczyniła się też nasza historia. Zarówno zryw romantyczny (wiadomo - mężczyźni walczyli, kobiety płakały, darły szarpie, wychowywały dzieci, modliły się i trwały przy swoich facetach), jak i najnowsze dzieje: PRL stawiał na emancypację kobiet, nic więc dziwnego, że dziś każda próba upominania się o prawa kobiet wywołuje odruch „antykomunistycznego” sprzeciwu i natychmiast dostaje etykietkę tego brzydkiego słowa na „f”...

 

Niepewna przyszłość

 

Jak to ze sobą pogodzić? Jak traktować te nasze baby? Ano zwyczajnie. Skoro społeczną akceptację zyskał, wprowadzony zresztą z dużym powodzeniem, pomysł urlopu „tacierzyńskiego”, może po prostu podejdźmy do wszystkiego tak normalnie, bez odwoływania się do tzw. męskiej dumy. Zachowajmy ją na sytuacje, notabene codziennie spotykane, kiedy wspomniana duma ma duże szanse przerodzenia się w rycerskość. Panowie, to zawsze jest w cenie!

Artykuł ukazał się w serwisie Facetpo40.pl
Facetpo40.pl – pierwszy serwis dla prawdziwych mężczyzn

« Powrót do strony głównej

ZOBACZ TAKŻE:

 

Związek z rozsądkuJak pielęgnować miłość na różnych etapach życiaOświadczyny po miesiącu - za szybko?

 

 

http://www.sympatiaplus.pl/artykul/1350,dojrzala-milosc.html

Serwis dla ludzi marzących o poważnym związku

Zaloguj się

 

Załóżmy się, że znajdę żonę

 

Serwisy randkowe cieszą się na całym świecie coraz większym zainteresowaniem. I choć zawsze będą nad nimi kołować krzywdzące i negatywne stereotypy, to niezaprzeczalnym faktem jest, że to właśnie dzięki nim single coraz częściej powiększają grono znajomych i to właśnie tam poznają osobę, z którą łączą się na całe życie? Dlaczego tak się dzieje i jak to w ogóle działa?

Poszukiwanie partnera bywa czasochłonną i trudną pracą. Tym bardziej, gdy mamy za sobą trudne rozstania i burzliwe związki. Gdy nasz obraz związku jest już nieco mniej barwny, niż wtedy, gdy mieliśmy po dwadzieścia lat i przeżywaliśmy swoje pierwsze poważne relacje.

Im dłużej szukam i im bardziej pragnę spotkać kogoś, do kogo będę pasować, tym bardziej się zniechęcam…
Zadaję sobie pytanie: czy czekanie na prawdziwą miłość i partnera, który mnie pokocha  i zrozumie, w ogóle ma jeszcze sens…

 

Zastanawiam się, czy nie łatwiej byłoby zapomnieć o romantycznych mrzonkach i podążyć ścieżką singla, bez oszukiwania się, że dane mi będzie kiedyś zasnąć u boku ukochanego…

Myślisz sobie: skąd ja to znam?

 

Otwarci na związek

 

Jak przyznają sami single, jednym z najchętniej wybieranych przez nich zajęć w czasie wolnym, jest surfowanie w sieci. Według badania "Pokolenie singli" przeprowadzonego na zlecenie serwisu Sympatia.pl, tę formę relaksu wybiera aż 1/3 osób do 34 roku życia. Dla pozostałych grup wiekowych statystyka wygląda nie mniej imponująco.

 

Co ciekawe, stereotypem okazuje się w tym wypadku to, że to panie są bardziej otwarte na kontakty inicjowane w sieci. Wręcz odwrotnie – badanie pokazało, że największą otwartość na nowy związek wykazują właśnie panowie, stanu wolnego i regularnie korzystający z internetu.

 

No dobrze, tylko jak wśród tysięcy osób odnaleźć swojego księcia z bajki? Jaka jest szansa, że osoba, do której odważymy się odezwać – nie okaże się całkowitą pomyłką? Że nie stracimy czasu, zniechęcimy do dalszych ruchów? Cóż, a czy w życiu realnym mamy taką gwarancję? Nie każda osoba, którą spotykamy na swojej drodze, okazuje się świetnym przyjacielem, kompanem, czy choćby rozmówcą. Jest jednak alternatywa, która uchroni nas przed kontaktem z niepożądanymi osobami.

 

Partner podany na tacy

 

Odpowiedzią dla tych, którzy zadają sobie najwięcej pytań, a równocześnie zdecydowanych na poważny związek, a nie przelotną znajomość są serwisy, które swoje funkcjonowanie opierają na testach psychologicznych. Są dla tych, którzy nie są nastawieni na zwykłą zabawę, a poważny związek, są więc bardziej "na serio".

 

- Na podstawie testu baza danych portalu poszukuje partnerów o zbieżnych wynikach - bazuje to na regule psychologicznej, że podobieństwa się przyciągają i ludzie podobni do siebie mają większą szansę na stworzenie udanego związku – wyjaśnia psycholog Maria Rotkiel, opiekunka merytoryczna serwisu SympatiaPlus.pl. – Serwis "zaproponuje" nam więc grupę potencjalnych kandydatów wraz z informacją, w jakich obszarach się spotykamy z danym partnerem.

 

Polub nas na Facebooku!

 

Serwisy takie chronią swoich użytkowników przed kontaktem z osobami, które dołączyły do serwisu dla żartu, zabawy lub z ciekawości, pozostając przy tym biernymi uczestnikami wirtualnych randek. Nie dopuszczają też do kontaktu osób, które niewiele łączy i którym z psychologicznego punktu nie udałoby się stworzyć udanego związku.

 

Nie mam czasu na szukanie…

 

Ale na pewno znajdziemy kilka minut na to, by wypełnić test i odpowiedzieć na dotyczące nas pytania. Kojarzenie par w oparciu o zgodność osobowości to proces dość skomplikowany, ale jeśli liczymy na efekt, jeśli zależy nam na spotkaniu osoby, która będzie nam świetnie odpowiadać, warto poświęcić kilka chwil na to, by szczerze odpowiedzieć na wszystkie pytania.

Ci, którzy się na to zdecydowali, wielokrotnie powtarzają, że dzięki odpowiedzi na nie, przy okazji sami zrozumieli, czego oczekują w związku i z jaką osobą byliby gotowi stworzyć związek.

"Szczerze mówiąc, na początku byłem bardzo zaskoczony. Byłem w kilku portalach randkowych i schemat był prosty - kilka szybkich danych w stylu: skąd jestem, jak wyglądam, czym się interesuję. I już można się było się zabierać za szukanie. A tu trzeba się było trochę wysilić." (Konrad, 34 lata, przedstawiciel handlowy z Gdańska, zarejestrował się w serwisie za namową koleżanki).

 

"Nie próbowałam nigdy logować się w takich miejscach. Kilka moich koleżanek umawia się przez internet i całkiem nieźle się przy tym bawi, ale ja jestem po przejściach i wolałabym znaleźć kogoś do poważnego związku. Te dopasowania to świetny pretekst, żeby kogoś zagadnąć, bo przecież to z czyjegoś polecenia. Fajne jest to, że już w mailu widzę, z kim mam do czynienia i w ilu procentach do mnie pasuje. To duży komfort." (Ewa, 40 lat, doradczyni finansowa, rok po rozwodzie przypadkiem trafiła na reklamę serwisu doboru partnerskiego).

 

Test dopasowania – dlaczego tak ważny?

W teście znajdują się pytania z takich obszarów jak:

• emocjonalność
• potrzeba bliskości
• orientacja życiowa
• skrupulatność
• potrzeba nowych doświadczeń
• potrzeba kontaktów interpersonalnych
• relacje z ludźmi
• styl komunikacji

Znajdziemy też pytania dotyczące naszych oczekiwań wobec naszego partnera, które są związane z jego:

• charakterem
• sytuacją życiową
• przyzwyczajeniami
• zainteresowaniami
• wartościami

Wyszukiwanie pasywne, które wykorzystują serwisy z testem doboru partnerskiego, wymaga cierpliwości. Trzeba mieć na uwadze fakt, że lista pasujących do nas osób będzie rosła wraz z przyłączaniem się do serwisu kolejnych szukających. A co za tym idzie – wydłuży się nieco czas, który będziemy musieli poświęcić na szukanie drugiej połówki.

 

Tradycyjny portal randkowy daje nam wolną rękę, dając nam równocześnie gwarancję poznawania wielu ciekawych osób, ale nie dając nam pewności, że wszystkie te osoby będą pasowały właśnie do nas.

Czy dopasowanie oznacza podobieństwo w podejściu do życia, występowanie jak największej liczby podobnych cech charakteru czy może jeszcze coś innego? Badania pokazują, że w długoterminowych relacjach tym, co najbardziej zbliża do siebie ludzi, jest podobieństwo potrzeb oraz wartości, a także zgodność sądów i opinii na różne tematy. Różnice mogą być pociągające w krótkoterminowych związkach, ale gdy fascynacja się kończy ciężko na ich podstawie budować związek, jeżeli partnerów niewiele łączy.

 

Żaden singiel nie może mieć pewności, że chcąc poznać idealnego partnera, błyskawicznie zrealizuje swój plan. Każdy z nas zdaje sobie przecież sprawę z tego, że miłość bardzo często jest po prostu dziełem przypadku, że czasem wystarczy znaleźć się w odpowiednim czasie i miejscu, by poznać kogoś, z kim spełni się życie.

Jak znaleźć miłość i zatrzymać ją na długie lata?

"To wszystko właściwie nie różni się od poznawania ludzi w normalnym życiu. Jeżeli idę na wystawę Warhola, mogę podejrzewać, że spotkam tam osoby, które łączy ze mną wspólna pasja jego twórczości. Ale skąd mogę wiedzieć, który z nich jest wolny? Serwis przysyła mi oferty wolnych panów i wierzę, że jeśli wśród nich jest amator mojego ukochanego artysty i podobnego spędzania czasu – dowiem się o tym nawet w chwili, gdy będę siedziała w kapciach, piżamie i bez makijażu przed swoim komputerem. Warto na to trochę poczekać.” (Ewa).

 

"Moja rodzina trochę się martwi, że wciąż jestem sam. I sam czuję, że coraz bardziej brakuje mi kogoś bliskiego, na dobre i na złe. Niedawno podczas spotkania z przyjacielem rzuciłem luźno: załóżmy się, że zanim skończę 35 lat, spotkam swoją przyszłą żonę. I w sumie jestem spokojny, że wygraną mam w kieszeni. Skoro sam przed sobą otwarcie przyznałem, że chcę poważnego związku i takiego właśnie szukam - myślę, że to ma sens" (Konrad)

 

Największe zalety szukania miłości w serwisie doboru partnerskiego:

Randkujemy bez pudła – to serwis dokonuje za nas

 

wstępnej "selekcji" i sprawdza poszczególne elementy charakteru, poglądy i wartości osób, które – tak jak my – szukają trwałego związku. Następnie otrzymujemy listę potencjalnych kandydatów, którzy mogą nas zainteresować. Reszta zależy od nas. Jeśli stwierdzamy: tak, to ktoś dla mnie! – nie ma przeszkód, by się z nim skontaktować i poznać go bliżej.

 

Randkujemy, kiedy chcemy – i wtedy, gdy możemy. Sieć stoi przed nami otworem o każdej porze dnia i nocy. Niezależnie od tego, kiedy mamy na to czas i ochotę, możemy się zalogować na swoim profilu i sprawdzić, czy w naszej skrzynce pocztowej nie czeka na nas wiadomość od kogoś, kto zwrócił na nas uwagę. Wracamy z pracy i relaksujemy się przy popołudniowej herbacie, mamy chwilkę przerwy w pracy – wystarczy się zalogować i rzucić okiem na nowe propozycje osób, które przedstawił nam serwis.

 

Randkujemy bez stresu – tu o nasz wizerunek dba przygotowana przez nas wcześniej wizytówka, którą jest nasz profil. Możemy się więc wygodnie rozsiąść w zaciszu domowym, w ulubionych ciuchach i wełnianych skarpetach, prowadząc przy tym ożywioną wymianę e-maili z osobą po drugiej stronie monitora. Tu liczy się nasza osobowość, która jest przecież najbardziej fascynującym wabikiem dla innych. I to ona sprawia, że w przyszłości wciąż będziemy mieli o czym ze sobą rozmawiać. A tymczasem... spokojnie i bez stresu możemy oddać się wzajemnemu poznawaniu.

Wstępna selekcja kandydatów, której dokonuje za nas serwis, oznacza też pewną ważną rzecz – wiedząc, że ten ktoś po drugiej stronie ma z nami wiele wspólnego, możemy zapomnieć o nieśmiałości i zastanawianiu się, jak kogoś zagadnąć. Mając pełny obraz tej osoby, słowa same cisną się pod palce ;)

 

Randkujemy z emocjami – ktoś powie, że randka w sieci nigdy nie da nam tego, co spotkanie – spojrzeń, głosu, obserwacji mowy ciała… Przyniesie nam jednak inne doznania, których podczas tradycyjnej randki zwyczajnie nie będzie nam dane dostrzec lub zwyczajnie je zignorujemy. Dobór słów, ekscytująca niepewność, oczekiwanie na kolejne "odkrycie kart" ze strony drugiej osoby, dreszczyk emocji, gdy nadchodzi kolejna wiadomość od kogoś, kto nas zafascynował i wywarł pozytywne wrażenie.

 

Brzmi romantycznie? I czyż po takich początkach ta pierwsza randka w świecie realnym nie będzie jeszcze bardziej ekscytująca? Czy ważniejsze jest, gdzie narodziła się wzajemna miłość, czy może dokąd nas doprowadziła i zatrzymała?

 

Randkujemy - znajdujemy!

Zdaniem eksperta

Maria Rotkiel, psycholog i opiekunka merytoryczna serwisu SympatiaPlus.pl"

Ludzie na ogół mają kłopot z opisaniem siebie. Dużo łatwiej jest to zrobić, pytając przyjaciół lub znajomych, bo oni z łatwością opiszą, jacy jesteśmy. Gdy sami        mamy to zrobić, często to jak o sobie myślimy, to jak chcielibyśmy się pokazać innym ludziom, zaciemnia realistyczny obraz tego, jacy jesteśmy naprawdę. Stąd testy dopasowania są próbą bardziej obiektywnego uchwycenia naszego charakteru.

W zależności od testu, mogą one się skupiać na zainteresowaniach, preferowanym stylu działania, niezależności lub poszukiwaniu bliskości, formie i sile okazywania uczuć itd. Każdy bada coś innego, ale idea pozostaje ta sama. Po wypełnieniu testu pojawią się wyniki - generalny zarys naszego usposobienia.

Na tej podstawie baza danych portalu poszukuje partnerów o zbieżnych wynikach. Bazuje to na regule psychologicznej, że podobieństwa się przyciągają i ludzie podobni do siebie mają większą szansę na stworzenie udanego związku.

 

Do tego jest zdjęcie - zatem sami możemy ocenić atrakcyjność osoby oraz podstawowe informacje dotyczące stanu cywilnego, zobowiązań, stosunku do nałogów. Na podstawie tych wszystkich informacji możemy podjąć decyzję dotyczącą nawiązania kontaktu.

 

Najważniejszymi, według mnie, zaletami takich testów jest:

• skrócenie czasu poszukiwania partnera
• brak chaosu przy przeglądaniu profili
• brak konieczności poszukiwania wielu informacji
• większe prawdopodobieństwo "trafienia" właściwej osoby

Autor: Sylwia Stodulska-Jurczyk

« Powrót do strony głównej

ZOBACZ TAKŻE:

Zostawił mnie bez słowa wyjaśnieniaCzy jesteś gotowy na nowy związek?Dlaczego on się nie chce ożenić?

 

 

http://www.sympatiaplus.pl/artykul/1234,kocham-go-mocniej-niz-on-mnie.html

Serwis dla ludzi marzących o poważnym związku

Zaloguj się

Kocham go mocniej niż on mnie

 

Zastanawiasz się czasem, dlaczego on nie dzwoni do ciebie tak często jak ty do niego? Twój partner spędzać piątkowe wieczory z kumplami niż z tobą? Może po prostu ty kochasz go bardziej niż on ciebie? Wspólnie z psycholog Marią Rotkiel, staraliśmy się znaleźć odpowiedź na pytanie: "Jak sprawić, by partner bardziej się starał?"

 

ukkp: Mój partner izoluje mnie od swego życia. Ma jakieś kłopoty i to spowodowane złym zachowaniem z wcześniejszych lat życia. Nie chce mi powiedzieć, o co chodzi i każe mi czekać na rozwiązanie tych spraw. Mówi, że mam być cierpliwa i że jak się skończy w jego życiu zły czas, to będzie już normalnie. Kocham go bardzo, ale czasami boję się, że to może tylko taka gra, aby nie być ze mną tak na sto procent.

Choć z drugiej strony wiem, że mnie kocha, bo jest bardzo czuły i ciepły wobec mnie, ma do mnie ogrom troski i ciepła. Mówi mi, że jestem jedyna i na zawsze. Czy to normalne, że nie chce mnie włączyć do swego życia? Jesteśmy razem dwa lata, ale nadal mnie nikomu nie przedstawił. Jego rodzina wie o mnie, ale ja chciałabym już ich poznać.

 

Maria Rotkiel: Nie wygląda to dobrze. Pyta Pani, czy to normalne – uważam, że nie jest normalne to, że kłopoty partnera i styl radzenia sobie z nimi, wymagają odcięcia Pani od jego prywatnego życia. Nie wróży to dobrze i wyobrażam sobie, że w takiej sytuacji czuje się Pani mało bezpiecznie. Może warto zawiesić związek - aż do czasu rozwiązania przez niego tej sytuacji albo wyklarowania, co takiego dzieje w jego życiu.

 

klarrrra: Czy są jakieś triki, które pomogą sprawdzić, czy partner w ogóle nas kocha, czy jest z nami tylko z przyzwyczajenia? Mam wrażenie, że tylko mnie już zależy. Jesteśmy ze sobą trzy lata, mieszkamy razem.

 

Maria Rotkiel: Nie ma niezawodnych trików - wiele kobiet "udaje" odejście albo brak zainteresowania, żeby zmotywować lub sprawdzić partnera. Jednak takie sztuczki często mają przeciwny skutek – zniechęcają go. Nie jestem zwolenniczką "trików", ponieważ jest to forma manipulacji - a to pierwszy krok do toksycznego związku.

 

Norek2121: Jak udowodnić partnerce, że ją naprawdę kocham? Ona odnosi wrażenie, że mi już nie zależy, a wcale tak nie jest.

 

Maria Rotkiel: Najlepiej zacząć od rozmowy - zapytać partnerkę, po czym poznawała, że wcześniej był Pan zaangażowany. Co takiego widziała, co ją przekonywało, że Panu zależy. Po takiej rozmowie będzie Pan wiedział, na jakie sygnały ona czeka.

 

mimimi: A co zrobić, kiedy on ma obsesję na moim punkcie? Miłość przerodziła się chyba w coś toksycznego. Dzwoni do mnie po kilkanaście razy dziennie, kontroluje mnie i sprawdza co robię, z kim i gdzie jestem? Wiem, że mnie kocha, ja go też. Jak mu wytłumaczyć, że potrzebuję więcej wolności?

 

Maria Rotkiel: Proponuję spotkanie z psychologiem - najlepiej jako terapia par. Czasami tak silne przywiązanie może stawać się niebezpieczne, jeśli taki partner zaczyna wierzyć, że ukochana osoba chce odejść albo nawet tylko trochę się odsuwa. Profesjonalna pomoc może pomóc ustabilizować taką relację i wyciszyć zaborczego partnera.

 

Gastria: Jak radzić sobie z uzależnieniem partnera, np. od komputera, gier czy hazardu. Chodzi o moment, kiedy to nałóg staje się ważniejszy od ukochanej osoby? Jak sobie z tym radzić?

 

Maria Rotkiel: Myślę, że sytuacja wygląda na ogół tak - osoba uzależniona zakochuje się i przez jakiś czas zaangażowanie odsuwa jej uwagę od nałogu, ale po jakimś czasie, kiedy związek się stabilizuje i uczucia nie są już tak przytłaczające, uzależnieni wracają do swojego nałogu. Inną sytuacją jest, kiedy w długoterminowym związku powoli obserwujemy rozwój uzależnienia ukochanej osoby.

Ponownie odeślę tutaj do specjalisty - najlepiej do terapeuty uzależnień, z którym można porozmawiać o sygnałach ostrzegawczych i sposobach dbania o siebie i wspieranie zdrowienia partnera - jednak warto pamiętać, że "radzenie sobie" z nałogiem partnera to często początek współuzależnienia, dlatego pomoc specjalisty jest ważna. Z nałogiem partnera nie powinno się "sobie radzić".

 

myszozwierz: Próbuję od dłuższego czasu zakończyć związek. Kocham partnera, niestety dzieli nas odległość i nie widzę u niego zaangażowania. Problem polega na tym, że dużo bardziej zależy mu na jego byłej dziewczynie, obecnie przyjaciółce (od 7 lat). Wiem o tym, że pytał ją o to, czy go kocha. Czy na podstawie takiej przesłanki powinnam zakończyć związek?

 

Maria Rotkiel: To bardzo trudne pytanie. Jeśli jest Pani z nim szczęśliwa, pomimo takich wątpliwości, to proszę z nim zostać, jednak jeśli te troski stale Panią martwią, to czy jest sens tkwienia w związku, w którym Pani cierpi?

 

klarrrra: Czy w ogóle można stworzyć związek i on będzie normalnie się rozwijał, jeśli już na początku wiadomo, że jedna strona bardziej się stara?

 

Maria Rotkiel: Tak, rzadko kiedy oboje partnerów stara się dokładnie tak samo na początku związku. Jednak chodzi o to, żeby nie stało się to zwyczajem - czyli jeśli drugi partner po kilku, kilkunastu miesiącach nie uruchamia zaangażowania i troski, to raczej nie rokuje to dobrze.

 

kimka: Bardzo chciałabym wyjść za mąż. Czy fakt, że mój partner od wielu lat przekłada rozmowę o ślubie, oznacza, ze może wcale mnie nie kocha?

 

Maria Rotkiel: Nie, kochanie i gotowość do małżeństwa lub lęk to zupełnie różne rzeczy. Można kochać osobę, ale być niepewnym siebie i pełnym lęku, czy nasza decyzja jest dobra, czy damy sobie radę, czy sprostamy oczekiwaniom, odpowiedzialności, "dorosłości", jaka wiąże się z małżeństwem. Każdy z nas ma jakieś wzorce małżeństwa, których nauczył się w domu rodzinnym - i czasami te wzorce bardzo utrudniają decyzję o małżeństwie. Małżeństwo jest o tyle trudne, że nie można po prostu "zerwać". Myśl o rozwodzie - procedurze, reakcjach rodziny - powoduje, że wiele osób obawia się małżeństwa - pomimo, że kochają drugą osobę.

 

Krzysiek_11582: Jesteśmy razem trzy miesiące, dzieli nas spora odległość. Jest mi z nią dobrze, jej ze mną też, ale nigdy nie usłyszałem od niej "kocham", choć czyny mówią to za nią. Mam wrażenie, że boi się tego powiedzieć. Dlaczego? Czy mamy przyszłość? Czy to dąży donikąd?

 

Maria Rotkiel: Trzy miesiące to nadal krótki okres. Jeśli widzi Pan sygnały przywiązania - to bardzo dobrze, proszę być cierpliwym i dać jej czas, a pewnie usłyszy Pan to, na co Pan czeka.

 

traktorek Zawsze mi się wydawało, że nie jestem dość dobra, że nie zasługuję na miłość porządnego faceta i pomimo mojego ogromnego zaangażowania - każdy ode mnie odchodził. Może to jest coś we mnie, może kocham za mocno i osaczam, a oni uciekają?

 

Maria Rotkiel: Tak, może tak być. Może też tak bardzo chce Pani z kimś być, że mężczyźni wybierani przez Panią, nie byli odpowiedni, zaangażowani itd. Praca nad poczuciem własnej wartości bardzo poprawia jakość i trwałość tworzonych relacji. To da się zmienić!

 

marttita: Niedługo mój partner wyjeżdża do pracy za granicę i nie chcemy tego zepsuć. Co powinniśmy zrobić?

 

Maria Rotkiel: Rozumiem, że nie ma możliwości, żeby wyjechali Państwo razem? Warto przygotować plan spotkań (konkretne daty zaznaczone w kalendarzu), uzgodnić spotkania na czacie lub najlepiej przy użyciu kamerek, tak, żeby kontakt był jak najbardziej intensywny - pomimo odległości - i omówienie radzenia sobie z pokusami, które się pojawią.

 

Polub nas na Facebooku!

 

pastor_wielebny: A jak sprawić, aby partnerka się nie "czepiała" przy każdej okazji? Sprawianie, aby partner bardziej się starał zakrawać może o chorobliwą zazdrość.

 

Maria Rotkiel: Tak, czasami z partnerem jest wszystko w porządku, ale partnerki potrzebują dużo więcej czułości, niż przeciętny partner może dawać. Krytykujące i niezadowolone partnerki to jeden z najczęstszych powodów chłodu w związku i coraz mniejszego zainteresowania partnerów.

 

duszek: Jestem mężatką od 17 lat, a mój mąż wiecznie ma pretensje, że nie dzwonię do niego w ciągu dnia tyle razy co on do mnie. Wypomina mi, że nie przytulam się do niego tyle, ile by on chciał. Kocham go, ale mnie męczy takie udowadnianie sobie, że jest się ważnym. Może ze mną jest coś nie tak?

 

Maria Rotkiel: Przypuszczam, że wszystko z Panią jest w porządku, ale potrzeba bliskości i kontaktu małżonka jest większa niż Pani. Wiele par ma podobny kłopot. Warto znaleźć jakiś kompromis, czyli np. Pani może okazywać czasami nieco więcej zainteresowania, wiedząc, że mąż tego potrzebuje, a on ze swojej strony, rozumiejąc, że Pani nie jest aż tak wylewna, mógłby czasami "przetrzymać" impuls, np. do wydzwaniania. Pamiętając, że jeśli czasami się Pani wytęskni przez cały dzień, będzie Pani wobec niego czulsza. Chodzi o wypracowanie takiej równowagi w związku, gdzie małżonkowie czują się uszanowani w swoich potrzebach, ale nie przytłoczeni potrzebami drugiej osoby.

 

myszozwierz: Zastanawiam się nad jedną rzeczą: czy istnieje możliwość, że nieświadomie dobieram sobie partnerów, którzy nie rozliczyli się ze związkami z przeszłości? Już trzeci raz mi się to zdarza. Dodam, że nie wiedziałam o tym, jak wygląda sytuacja, dopóki nie zaangażowałam się w te związki. Co na to poradzić i dlaczego coś takiego mi się przydarza?

 

Maria Rotkiel: Zastanawiam się, czy wierząc, że nie będzie Pani szczęśliwa w związku - nie wybiera Pani podświadomie partnerów, którzy nie są tak naprawdę dostępni i wolni. Często się tak zdarza. Tutaj pomoże psychoterapeuta i praca nad Pani poczuciem wartości i przekonaniami o związkach.

 

Gastria: Co zrobić, kiedy partner wylicza nam pieniądze i jest skąpy? Albo wypomina, że wydajemy pieniądze na bezsensowne rzeczy? Jak wtedy reagować?

 

Maria Rotkiel: Przede wszystkim porozmawiać z nim, jakie on ma wyobrażenia odnośnie spraw finansowych w związku, co jest sensownym zakupem, a co fanaberią? Czy te reguły stosują się także do jego wydatków? Ważne jest znalezienie złotego środka - tak, żeby on nie był przerażony wizją ruiny finansowej, a Pani nie czuła się jak żebrak. Inną kwestią jest niezależność finansowa - warto dbać o własne, nawet drobne "zaskórniaki", które przeznaczamy na swoje sprawy. Warto to rozwiązać jak najszybciej, ponieważ temat finansów często rozbija związki.

 

grzegorj: Jestem z dziewczyną cztery lata. Początki były trudne, ona - dziewczyna po przejściach (depresja). Kocham ją, oboje się staramy, a problem polega na tym, że bardzo się różnimy podejściem do życia, stylem, czy nawet zasadami wyprowadzonymi z domu, np. w seksie ona jest bardzo nieśmiała, spokojna, wstydliwa, ciągle blokuje moje fantazje, a ja odwrotnie. Albo - ja jestem rodzinny, ona nie.

Czy to ma sens? Dodam, że męczy to strasznie, te ciągłe przepychanki o zasady. Oboje mamy silne osobowości. Mam koleżanki, które widzę, że odpowiadają moim wzorcom i miesza mi to w głowie. Ale kocham moją dziewczynę i tu pojawia się czasem rozdarcie - w którym kierunku powinno to pójść?

 

Maria Rotkiel: Takie docieranie się czasami trwa lata, jednak jeśli to Pana niepokoi, to czasami warto spotkać się wspólnie z terapeutą par, by usprawnić taki proces "docierania się”.

 

Sylvan: Co zrobić, gdy dziewczyna straszy mnie, że mnie zostawi, jeśli do niej nie przyjadę, bo np. wolę spotkać się ze znajomymi? Dodam, że spotykam się z nią cztery razy w tygodniu, a ona chciałaby codziennie.

 

Maria Rotkiel: Myślę, że ta groźba o zostawieniu Pana brzmi trochę jak miła obietnica. Jeśli jest tak zaborcza, to nie jestem pewna, czy ten związek przetrwa.

 

elizka: Co zrobić, jeżeli partner wybiera spotkania z kolegami spędzone na grach czy przy piwku?

 

Maria Rotkiel: Pytanie: jak często się tak dzieje? Jeśli raz na jakiś czas partner chce robić coś innego, niż spotkać się z Panią, to jest to normalne zachowanie. Będąc w związku nadal powinno się mieć swoich znajomych, pasje, zainteresowania. To zdrowe i bardzo służy związkowi.

 

Arisa: Czasami jestem strasznie zazdrosna o partnera, prawdopodobnie przez poprzedni związek, bo byłam źle traktowana. Ufam obecnemu partnerowi i bardzo go kocham, on też mnie bardzo kocha, bo gdy koleżanki sobie za dużo wyobrażają, to je "odpycha", mówi mi o wszystkim sam. Czuję jednak ten niezdrowy ścisk w żołądku, ale milczę, nie chcąc wyjść na zołzę.

 

Maria Rotkiel: Myślę, że jeśli obecne uczucia spowodowane są wspomnieniami poprzedniego związku,  to znaczy, że nie do końca poradziła Pani sobie z przeszłością i przenosi ją Pani na obecny związek. W takich sytuacjach zawsze doradzam terapię, żeby nie obciążać obecnej relacji.

 

paula: Jesteśmy po ślubie prawie dwa lata. Teściowie ciągle wyciągają pieniądze od mojego męża, ja mam już tego dosyć, bo chcę, żebyśmy się wybudowali. Dodatkowo mój mąż pracuje za granicą - przed ślubem obiecał, że znajdzie pracę na miejscu. Bardzo go kochałam, ale teraz zastanawiam się, jak długo jeszcze ze sobą wytrzymamy. Czy może coś Pani poradzić?

 

Maria Rotkiel: Proszę odbyć z mężem poważną rozmowę i zastanowić się wspólnie, jak to małżeństwo będzie wyglądało za kilka lat i czy Pani, wychodząc za mąż, właśnie na to się zgadzała? Tutaj niestety wchodzi w grę temat lojalności wobec rodziny, ale jak rozumiem Pani - jako małżonka - jest jego najbliższą rodziną. Chyba, że w odczuciu męża on nadal bardziej jest synem niż mężem...

 

Przeczytaj pełny zapis czata na czat.onet.pl.

Zobacz inne porady Marii Rotkiel:

Jak skutecznie szukać miłości?

Gorąco w sypialni czy wspólne wartości? – który związek ma szansę na przetrwanie?

Związek po zdradzie - co dalej?

« Powrót do strony głównej

ZOBACZ TAKŻE:

Czy uda mi się zmienić partnera?Związek formalny czy nieformalny?Różne temperamenty w łóżku

 

 

 

 

 

 

UA-46283632-1